Empat'a Not - Kaybolduğunuzda Bunu Okuyun
Posted: Mon Feb 12, 2024 9:01 pm
Empata Not - Kaybolduğunuzda Bunu Okuyun
Bir empat olarak, kaybolmanın nasıl bir his olduğunu çok iyi biliyorum. Sadece tanınan bir insan gibi görünmek için.
Sesinin olmadığı bir ilişkiye girmenin, diğerlerinin de en iyi niyetlere sahip olduklarına inanmaya başlamanın ne kadar kolay olduğunu çok iyi biliyorum. Görünürde bir kürek olmadan, bulanık bir dere olmak. Sözlerim senin küreğin olsun.
Empat olarak asi ortamların neden olduğu depresyonda sıkışıp kaldığımız eşsiz bir yeteneğe sahibiz. Bunun nedeni, empatlar olarak, diğer insanların duygularını bizimkilermiş gibi içselleştirebilmemizdir.
Kelimenin tam anlamıyla sevdiklerimizi mutlu eden şeyin ne olduğunu hissediyoruz ve daha da kötüsü onları kızdıran ve üzen şeyleri hissediyoruz. Bu duygular o kadar ezici hale geliyor ki, farkında olmadan, onları sinirlendirmek ya da kızdırmamak için HER ŞEYİ vermeye başlıyoruz, hissettiği en ufak sıkıntıyı bile hissediyoruz. Bu fenomeni romantikleştirebilirken, gerçekte olan şey empatın kayıtsız kalmaya başlaması. Kendimizi önemsiz hissettiğimiz hisler ve duygular ve kendi hislerimizin hiç de önemli olmadığına inanmaya gerçekten başlıyoruz.
Depresyonun başladığı yer burasıdır, çünkü ruhlarımızın derinliklerinde derinlere inerek özgür olmak için savaşıyoruz.
Bazı insanlar ne tür bir insanın böyle hissetmesine neden olacağını söyleyebilir. Maddenin gerçeği (çoğu) sevdiklerimiz doğal olarak kötü değil. Genellikle onlar bile bilmeden gerçekleşir. Restoranlar ve eğlenceyi seçmeleri konusunda ısrar etmemizle başlayabilir, çünkü “sadece onları mutlu etmek istiyoruz”.
Küçük görünüşte önemsiz hareketler, nasıl davranmanıza izin verildiğinin emsalini belirler. Başka bir deyişle, sizden daha önemli olduklarını ve bu nedenle neden size saygı duyduklarını emsal olarak belirlersiniz.
Ne kadar depresyonda olursak olalım, asla bir seçenek gibi görünmüyor, bu durumlardan tamamen etkileniyoruz ve sevdiklerimiz için yaşıyoruz. Kelimenin tam anlamıyla sevdiğimiz birinin kalbini kırmak yerine ölmeyi tercih ediyoruz. Bu yüzden bu kadar çok empat intiharı var.
Bu fenomen kesinlikle romantik ilişkilerde ortaya çıkmaz. Bu, bir dostlukta kolayca, biz bile farkında olmadan gerçekleşebilirdi. Arkadaşlar sürekli olarak bize danışmamızı isteyebilir, ancak sorunlarımızı duymak için etrafta dolanmayabilirler. Sorunlarımızın daha az önemli, BİZ'in daha az önemli olduğu önceliğini belirledik.
Aynı şey ebeveyn çocuk ilişkilerinde de olur. Çocukları empat olarak ebeveynlerimizi hayal kırıklığına uğratmama konusunda aşırı bir baskı hissediyoruz, çünkü hayal kırıklığını içselleştiriyoruz ve bu yüzden kendimizde hayal kırıklığına uğradık. Madalyonun diğer ucunda, empat ebeveynler olarak, çocuklarımızın mutlu olmalarını, özen gösterilmelerini ve çocuklarımızın kendilerinde hayal kırıklığına uğramamamızın imkansız olduğunu bilmelerini sağlamak için hepimize veriyoruz. Mümkün olan en iyi ebeveynleri yapıyoruz çünkü daha fazla kendine güven duyan ve kendi özlerinde rahat olan çocukları yetiştiriyoruz.
Kendinizi boğulmuş hissediyorsanız, tüm enerjinizi başkalarına verdiğiniz ve kendinizi şarj etmeniz gerektiğine dair, daima hatırlayın:
1.) Mutluluğu hak ediyorsun; Kendinize zaman ayırın
2.) Duygularınız başkalarınınkinden daha az önemli değil
3.) Hepimiz birbirimize bağlıyız - kendinizi incittiğinizde başkalarını incitiyorsunuz
Bir empat olarak, kaybolmanın nasıl bir his olduğunu çok iyi biliyorum. Sadece tanınan bir insan gibi görünmek için.
Sesinin olmadığı bir ilişkiye girmenin, diğerlerinin de en iyi niyetlere sahip olduklarına inanmaya başlamanın ne kadar kolay olduğunu çok iyi biliyorum. Görünürde bir kürek olmadan, bulanık bir dere olmak. Sözlerim senin küreğin olsun.
Empat olarak asi ortamların neden olduğu depresyonda sıkışıp kaldığımız eşsiz bir yeteneğe sahibiz. Bunun nedeni, empatlar olarak, diğer insanların duygularını bizimkilermiş gibi içselleştirebilmemizdir.
Kelimenin tam anlamıyla sevdiklerimizi mutlu eden şeyin ne olduğunu hissediyoruz ve daha da kötüsü onları kızdıran ve üzen şeyleri hissediyoruz. Bu duygular o kadar ezici hale geliyor ki, farkında olmadan, onları sinirlendirmek ya da kızdırmamak için HER ŞEYİ vermeye başlıyoruz, hissettiği en ufak sıkıntıyı bile hissediyoruz. Bu fenomeni romantikleştirebilirken, gerçekte olan şey empatın kayıtsız kalmaya başlaması. Kendimizi önemsiz hissettiğimiz hisler ve duygular ve kendi hislerimizin hiç de önemli olmadığına inanmaya gerçekten başlıyoruz.
Depresyonun başladığı yer burasıdır, çünkü ruhlarımızın derinliklerinde derinlere inerek özgür olmak için savaşıyoruz.
Bazı insanlar ne tür bir insanın böyle hissetmesine neden olacağını söyleyebilir. Maddenin gerçeği (çoğu) sevdiklerimiz doğal olarak kötü değil. Genellikle onlar bile bilmeden gerçekleşir. Restoranlar ve eğlenceyi seçmeleri konusunda ısrar etmemizle başlayabilir, çünkü “sadece onları mutlu etmek istiyoruz”.
Küçük görünüşte önemsiz hareketler, nasıl davranmanıza izin verildiğinin emsalini belirler. Başka bir deyişle, sizden daha önemli olduklarını ve bu nedenle neden size saygı duyduklarını emsal olarak belirlersiniz.
Ne kadar depresyonda olursak olalım, asla bir seçenek gibi görünmüyor, bu durumlardan tamamen etkileniyoruz ve sevdiklerimiz için yaşıyoruz. Kelimenin tam anlamıyla sevdiğimiz birinin kalbini kırmak yerine ölmeyi tercih ediyoruz. Bu yüzden bu kadar çok empat intiharı var.
Bu fenomen kesinlikle romantik ilişkilerde ortaya çıkmaz. Bu, bir dostlukta kolayca, biz bile farkında olmadan gerçekleşebilirdi. Arkadaşlar sürekli olarak bize danışmamızı isteyebilir, ancak sorunlarımızı duymak için etrafta dolanmayabilirler. Sorunlarımızın daha az önemli, BİZ'in daha az önemli olduğu önceliğini belirledik.
Aynı şey ebeveyn çocuk ilişkilerinde de olur. Çocukları empat olarak ebeveynlerimizi hayal kırıklığına uğratmama konusunda aşırı bir baskı hissediyoruz, çünkü hayal kırıklığını içselleştiriyoruz ve bu yüzden kendimizde hayal kırıklığına uğradık. Madalyonun diğer ucunda, empat ebeveynler olarak, çocuklarımızın mutlu olmalarını, özen gösterilmelerini ve çocuklarımızın kendilerinde hayal kırıklığına uğramamamızın imkansız olduğunu bilmelerini sağlamak için hepimize veriyoruz. Mümkün olan en iyi ebeveynleri yapıyoruz çünkü daha fazla kendine güven duyan ve kendi özlerinde rahat olan çocukları yetiştiriyoruz.
Kendinizi boğulmuş hissediyorsanız, tüm enerjinizi başkalarına verdiğiniz ve kendinizi şarj etmeniz gerektiğine dair, daima hatırlayın:
1.) Mutluluğu hak ediyorsun; Kendinize zaman ayırın
2.) Duygularınız başkalarınınkinden daha az önemli değil
3.) Hepimiz birbirimize bağlıyız - kendinizi incittiğinizde başkalarını incitiyorsunuz